IK VERGAT NOG IETS TE VERTELLEN. BEN SIJES

Na de bevrijding vond Sijes meteen een betrekking bij het Rijksbureau voor Oorlogsdocumentatie, dat al in oorlogstijd was voorbereid door prof. dr. N.W. Posthumus, de oprichter van het IISG. 

Sijes begon hier aan zijn studie over de Februaristaking. 

Dit werk werd in 1954 bij zijn verschijnen fel aangevallen van de kant van de Communistische Partij Nederland, omdat aanspraken van leidinggevenden van die partij op het georganiseerde initiatief tot die staking, met name die van CPN-voorman Paul de Groot, door Sijes werden weerlegd. 

Als Sijes' hoofdwerk mag echter beschouwd worden zijn studie over de Arbeidsinzet, waarvan enkele honderdduizenden Nederlandse arbeiders rechtstreeks de gevolgen hadden ondervonden. Het aantal arbeiders dat daarbij het leven inschoot wordt door Sijes geschat op 8500.

Voor 'Oorlogsdocumentatie' schreef Sijes in 1960 een achtergrondstudie over Adolf Eichmann, welke studie door de Israëlische aanklager in het Eichmann-proces met vrucht werd gebruikt. 

Direct in het verlengde van zijn Eichmann-studie (een studie die niet minder over de medeplichtigen in diens omgeving ging) trad Sijes op als getuige-deskundige in het proces tegen Erich Rajakowitsch. Rajakowitsch bestierde naast Wilhelm Zoepf (ook bekend als Willy Zöpf), de voor de deportaties van de Joden verantwoordelijke Duitse 'Referent' in het bezette Nederland, een tijdlang het Sonderreferat IV B 4 voor 'Joodse Zaken'. Als gevolg van Sijes' getuigenis werd Rajakowitsch veroordeeld tot twee en een half jaar gevangenisstraf. 

Dat was kort, maar in het Wenen van 1965 een belangrijke overwinning voor de aanklager.