Huis van het leven, Mario Praz

In deze bijzondere autobiografie leidt Mario Praz, de schrijver van Lust, dood en duivel in de literatuur van de Romantiek en van vele andere werken over literatuur en beeldende kunst, de lezer door zijn huis, en daarmee door zijn leven. Elk voorwerp in zijn huis is minstens curieus, en vaak mooi, maar het geheel vormt, samen met Praz' herinneringen die eraan verbonden zijn, een kunstwerk.

Elk voorwerp brengt een verhaal mee. Maar het gaat vooral orn het ene overkoepelende verhaal van een leven. Telkens opnieuw leidt een meubel, een schilderij, een gebruiksvoorwerp hem naar buiten, zijn huis uit, waar wij hem volgen op zijn speurtochten naar empire en regencymeubels, gebruiksvoorwerpen en kunstwerken. Telkens opnieuw maken we met hem een reis naar het verleden, naar mensen die hij heeft gekend en over wie hij soms ontroerend, soms ook venijnig schrijft.

Niet alleen al door de opzet is dit een bijzonder boek. Praz is in de eerste plaats een schrijver met een heel persoonlijke toon, een eigen subtiele humor en een eigen levenswijsheid - niet bitter, wel vaak ironisch, nog vaker ingehouden emotioneel (half Engels, half Italiaans aandoend), met wijsheden zonder grote woorden, verstopt in losse opmerkingen.

Zoals we hem uit zijn Lust, dood en duivel... kennen als een groot verzamelaar van teksten, zo blijkt uit Huis van het leven dat hij een bezeten verzamelaar is geweest van dingen. En vooral van herinneringen.

'Huis van het Leven' heette in Egypte de plaats waar de mummies bewaard werden. Als verwoed verzamelaar vulde Praz (1896-1982, Italiaan, resp. hoogleraar Italiaans in Engeland en hoogleraar Engels in Rome) 35 jaar lang zijn schitterende appartement in Palazo Ricci te Rome met prachtig meubilair (m.n. empire) en huisraad, aardewerk, porselein, wasportretten, medailles, boekenkasten, ruim 350 (meest neoclassicistische) schilderijen - geen hemelbestormende kunst, maar wel getuigend van een verfijnde smaak; het lijkt op een museum van binnenhuisarchitectuur (hij schreef trouwens o.m. 'Het Europese binnenhuis'). Zijn liefde brengt alles hier tot leven, waarbij hij zijn herinneringen vrij baan geeft: belevenissen, relaties, adel, antiquairs, kastelen, geschiedenis, boeken, mode... Een autobiografie is het niet, wel een curieus egodocument, waarin hij, hoewel steeds aan de oppervlakte blijvend, zich een goed waarnemer en onderhoudend verteller toont. Met 77 zwart-witte foto's. Op het voorplat Praz kleintjes in kleur tussen zijn schatten.

Hardcover 

496 pagina's