DE GESCHIEDENIS VAN DE JODEN, SIMON SCHAMA DL 1&2

Dit is het boek dat Simon Schama altijd al heeft willen schrijven: Possibly the greatest story ever told, een grootse geschiedenis van het Joodse volk in de geschiedenis van de wereld.

Van Mozes tot psychoanalyse, van de Bijbel tot de Westelijke Jordaanoever, van de cultuur tot en met de wetenschap: op al deze terreinen zijn Joden van een beslissende invloed geweest op de ontwikkeling van de wereld. 

Zoals John Adams, de tweede president van de Verenigde Staten ooit schreef: `De Joden hebben meer bijgedragen aan de beschaving van de mensheid dan willekeurig welk land.' 

Schama vertelt dit verhaal met de weidse blik die hem tot een van de beste historici van onze tijd maakt: een geschiedenis waarin schoonheid en gruwelen een even grote rol spelen.

In het tweede deel van De geschiedenis van de Joden richt Simon Schama zich op de periode van 1492 tot 1900. 

In 2013 verscheen het eerste deel, dat overal ter wereld lovend werd ontvangen. 

Met zijn karakteristieke flair en gevoel voor detail neemt hij je mee in de geschiedenis. 

Hij vertelt de verhalen van rabbijnen en filosofen, maar ook van degenen die zelden een plek krijgen toebedeeld in de geschiedschrijving: een dichteres in het getto van Venetië, een bokser in georgiaans Engeland, een bijbelverkoper in Amsterdam, een dovenleraar in achttiende-eeuws Frankrijk en een operacomponist in negentiende-eeuws Duitsland. 

De geschiedenis ontvouwt zich van India tot Galilea, van Virginia tot Istanboel. 

In de handen van meesterverteller Schama is de geschiedenis van de Joden een verhaal over de hele mensheid.

Schama heeft een heel eigen aanpak en vertelt een heel eigen, boeiende geschiedenis van het joodse volk. 

Hij komt niet met een reeks historische feiten, maar kiest uit elke periode een bepaalde spraakmakende jood die boven het gewone gemiddelde uitstak. 

Zo begint hij het tweede deel met de omzwervingen van David Haroeveni die in Venetië naar voren trad als ‘zoon van koning Salomon’ en Diogo Pires die zeer van hem onder de indruk was, zichzelf besneed en als Sjlomo Molcho op zijn beurt een rondgang als Messias maakte. 

Zoals Schama de gebeurtenissen beschrijft, waarbij je proeft dat hij het ook maar vreemd en merkwaardig vindt, krijg je goed mee hoe zulke fenomenen groot konden worden door de reactie - de hoop en verwachtingen van de andere joden en niet-joden die deze ‘messiassen’ van rijke kleding en paarden e.d. voorzien, zodat ze almaar belangrijker schenen te worden. 

Die wederzijdsheid van actie en reactie doorspekt alle verhalen die Schama vertelt. Het is teveel, een té groot verhaal, om hier zelfs maar te pogen samen te vatten.

Het ontstaan en reien en zeilen van de sefardische gemeenschap in Amsterdam komt uitgebreid aan de orde. Interessant is te lezen hoe Schama het gedogen van de joden in Amsterdam, de dubbelhartige mentaliteit waarin men wel moeite had met joden, maar de voordelen van hun handelscontacten graag benutte, beschrijft als “welwillende hypocrisie.” 

Hij begint zijn bladzijden over Baruch d’Espinoza die uitgebreid aan de orde komt met deze zin: “Want Amsterdam vormde eerst de kweekvijver en daarna het laboratorium van de seculiere Jood.” Bijna twaalf bladzijden wijdt hij aan Spinoza en het is opvallend hoe goed hij op de hoogte is van de literatuur over Spinoza’s biografie en de diverse theorieën die er opgeworpen zijn voor waarom het spaak liep tussen de Amsterdamse joodse gemeenschap en Spinoza. 

€ 175,00