WOLKERS, 8 DAGBOEKEN SET

Dagboek 1967 is het vijfde deel in de succesvolle dagboekenreeks van Jan Wolkers. 

‘Plein om het monument leeggeveegd. Charges voor het paleis. Karabijnbrigade (oproerpolitie) met rieten schilden en lange lat. Ambonees in zijspan wordt op zijn helm geslagen. Zand gegooid. Ambonees stapt eruit. Tweede agent uit zijspan valt op zijn buik. Jongen wordt gemept. Stille met gummiknuppel. Jongen wordt afgetuigd.’

In Dagboek 1969-1971 herkennen we dezelfde trefzekere pen. Het gaat over roodborsten in het Amsterdamse bos, maar ook over het schrijven van Turks fruit en de eerste vakantie op Texel. Levendig beschrijft Wolkers de bezoeken aan films en tentoonstellingen en de vele contacten met vrienden. Een fraai tweede deel van een bijzondere en openhartige reeks, van de lieveling van heel lezend Nederland.

Naast het succesvolle Boekenweekgeschenk Zomerhitte, waarmee Jan Wolkers opnieuw de harten van alle lezers veroverde, verscheen tegelijkertijd Dagboek 1974, de eerste uitgave van de dagboeken die Wolkers schreef. Ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van deze grote meester van de Nederlandse letteren verschijnt nu een tweede deel, dat zich afspeelt in de jaren 1969 tot en met 1971 en waarin we onder meer lezen over de voorbereidingen voor Turks fruit. Het eerste deel van Wolkers dagboeken vond onmiddellijk weerklank bij pers en lezers door de typisch Wolkeriaanse toon en stijl, maar ook door zijn oog voor detail en de directe, geestige observaties. 

In Dagboek 1974 gunt Wolkers zijn lezers voor het eerst een blik in zijn persoonlijke aantekeningen.

'Moet na de koffie snel naar de tuin want ik heb van

I tot 3 gemeenschappelijk werk. We schoffelen perken

en paden. Als ik ergens een bosje onkruid sta uit te rukken, kijkt een beetje opgewonden vrouwtje over de heg en roept: 'Turks fruit."

'Langs de zachtblauwe hemel drijven de hele ochtend grote witte Thurberhonden.'

In de jaren zeventig, toen Jan Wolkers in Amsterdam woonde en onder meer de romans De walgvogel, De kus en De Doodshoofdvlinder het licht zagen, hield hij een dagboek bij over zijn dagelijks leven.

Dagboek 1975 is het zesde deel in de succesvolle reeks dagboeken die De Bezige Bij van Jan Wolkers uitgeeft. Een hernieuwd bewijs van Wolkers ongeëvenaarde talent het leven in al zijn uitingsvormen te omarmen.

Begin jaren zeventig bevond Jan Wolkers zich op het hoogtepunt van zijn roem. De verfilming van Turks fruit brak alle records, zijn roman De walgvogel domineerde de bestsellerlijsten, hij en zijn Karina stonden permanent in de spotlights. In zijn dagboeken uit die periode lezen we hoe hij die publiciteit soms bewust opzocht, maar vaker ervoor wegvluchtte, bijvoorbeeld naar zijn volkstuin op het Amsterdamse Amstelglorie. Ook de beeldende kunst, literatuur en muziek vormen een uitlaatklep. Maar daarnaast zijn het de kleine geneugten van het leven die Wolkers in de hem kenmerkende, vitale bewoordingen bezingt: een wandeling, een fraai gedekte tafel, een vrijpartij, een dikke angorakat.

Dagboek 1976 is het vierde deel van de succesvolle dagboekenreeks van Jan Wolkers. 1976 is het jaar waarin Wolkers De Kus voltooit. Zijn vader overlijdt en poes Voske wordt steeds strammer. Wolkers dagboekaantekeningen trakteren de lezer op ontroerende beschrijvingen van een vol en hartstochtelijk leven. ‘Na de tuin neuken we even boven op bed, waar het lekker warm is omdat de zon er de hele middag op gestaan heeft. Karina’s billen worden steeds lekkerder. Ze weegt nu honderdvijftig pond. Als ik haar erop sla, zegt ze: “Niet op mijn kalfslapjes slaan”.’ ‘Als ik Voske, zoals iedere ochtend of bijna iedere ochtend, in de douche borstel, geeft hij mij een geduchte haal. Tem hem met een pittig tikje tegen de neus. Ga dan weer door met borstelen alsof er niets gebeurd is.’ ‘Op het bed ligt mijn vader. Onder zijn kin zit een opgerold servet om zijn mond dicht te houden. Zijn erg witte en schone handen liggen gevouwen op zijn borst. Hij ligt er heel vredig bij als een dode ouwe adelaar. Alsof hij zijn vleugels stijf op zijn rug heeft.’