Herwaarts 1920-1945 P.N. van Eyck

1920-1945

P.N. van Eyck

De generatie van 1910

P.N. van Eyck, 1887-1954

‘Zijn eigen intellectualiteit’, schreef D.A.M. Binnendijk over P.N. van Eyck, ‘zijn geestelijke rusteloosheid, zijn onweerstaanbare behoefte aan een philosophische fundeering van wat voor het gevoelsleven en evenzeer voor het denkleven een mysterie bleef - en blijven moest trouwens - dreef den, toen nog jongen dichter naar Verwey, in wien hij gaarne zijn meester zou erkennen.’ Het is deze Albert Verwey die Van Eyck in 1935 als professor in de Nederlandse Letterkunde te Leiden opvolgen zal.

P.N. van Eyck heeft een langzame maar steeds voortschrijdende ontwikkeling gekend. In zijn eerste periode (die omstreeks 1917 afsluit) is het vooral de gekwelde zoeker in hem die ons treft. Zijn gedichten zijn dan vervuld van een alles doordrenkende melancholie, die het gevolg was van de voortdurende strijd in de dichter tussen zinnen en geest, tussen gevoel en verstand. 

Auteur: P.N. van Eyck

Pagina's:166

Nederlandstalige poëzie